Pentru ca suntem prea egoisti sa recunoastem ca ne lipseste si atunci, ascundem neputinta aceasta intr-un cuvant! Sau poate doar pentru ca suntem atat de vorbareti incat nevoia de cuvinte a dat unui om sclipirea de a numi aceasta lipsa, simplu, dor. Sau, cine stie, poate ca simtim mai intens aceasta traire si asta a facut ca romanul sa-i gaseasca un nume.
Daca dorul doare, de ce spunem zambind "mi-e dor de tine"?