Am 17 ani,dar pot sa spun ca numai sunt un copil,nu stiu ce s-a intamplat cu mine.De cand a aparut EL toate s-au schimbat,mi-a dat viata "peste cap",el are 29 de ani si sunt cu el de aproape 3 luni,l-am cunoscut intamplator intr-un club inainte de revelion,mai exact pe 27 decembrie 2004,am stat de vorba si nici dupa 10 min m-a intrebat ce fac de revelion,a zis ca vrea sa merg cu el la Sinaia,bineinteles ca nu am putut,dar nu a renutat la mine si a preferat sa ramana cu mine si a nu s-a mai dus la munte.Am petrecut revelionul impreuna si desi fratele meu nu ma lasa sa ma intalnesc cu el,eu m-am incapatanat si am ramas alaturi de el,fratele meu nu stie de relatia mea.Nu pot sa renunt la el,il iubesc enorm,are grija de mine,datorita lui m-am schimbat total,desi poate nu mi-as fi dorit sa ma maturizez asa de repede si asa de brusc,dar de cand sunt cu el e altfel viata mea,nu stiu cat o sa dureze,nu stiu daca e bine ce fac,de fapt sunt constienta ca nu e bine ca e o diferenta si eu sunt un copil pe langa el,dar e atat de dulce,,intelegator,iubitor si ce conteaza cel mai mult,sunt pe primul loc in viata lui(nu are sotie sau o alta iubita).Mi-as dori ca lumea sa accepte asta,sa nu ma critice,ce pot sa fac daca m-am indragostit ca o proasta,fara el nu pot concepe viata,el m-a invatat sa iubesc,sa am incredere in mine,sa ma fac ascultata,sa cer mai mult de la viata.De multe ori imi spune "Ce ne facem noi?" si eu ii spun "Nu stiu,dar fara tine eu nu vreau sa fiu,tu esti totul pt mine,sa nu ma dezamagesti." De multe ori ma gandesc,poate ar fi mai bine sa ma despart de el,chiar daca il iubesc,desi voi suferi,dar asa poate e mai bine...dar nu pot,pur si simplu nu pot...imi pare rau uneori ca i-am spus ce simt pt el,deoarece ma gandesc sa nu se foloseasca de sentimentele mele si sa imi faca rau prin indiferenta,dar pana acum e totul bine.Daca m-as desparti de el din cauza lui cred ca nu as mai avea incredere in nimeni,nu as mai crede in iubire.Cred ca pt varsta mea am trecut printr-o schimbare foarte mare,care poate era mai bine sa nu existe si totusi... sincer nu stiu ce sa fac,m-am saturat sa ma ascund de lume,nu putem fi linistiti,sa nu ma vada cineva la el in masina,sa nu ma vada cineva cu el in club,in restaurant...trebuie tot timpul sa ma ascund ca sa nu afle fratele meu...dar as vrea sa stie toata lumea ca il iubesc si ca sunt cu el,dar se pare ca deocamdata trebuie sa ma abtin si sa rezist...