Fiecare am exista...cu sau fara el/ea...! Cum am exista insa...
Eu stiu ca fara el as fi ca o poezie fara vers...care nu poate exprima nimic, decat durere si lacrimi, tristete si moarte, pesimism si drum inchis de sufletul meu obosit si ajuns la capatul puterilor.
Fara el...as fi ca si o barcuta plina de sentimente, dar care este purtata in deriva pe ape tulburi si agitate, unde soarele uita sa rasara si aud doar vantul...unde nu as avea cui sa arat ca ..."exist si eu si vreau sa iubesc si sa fiu iubita"...
Fara el...as fi eu...goala de tot ceea ce a adus el frumos in viata si sufletul meu...goala de sperante, de vise, de lupta, de zambet, de iubire, de frumusete..., fara el nu as fi stiut ca exista flori care se daruiesc si nu doar pe care le daruiesc..., fara el nu as fi stiut ca exista "artificii" de declaratii si nu as fi stiut sa imi amintesc cum este sa te simti o mare de apa linistita care se prelinge ca un bob fericit de lacrima de dragul lui..., fara el as fi uitat sa alerg prin campii de maci si saprimesc si sa fac coronite, fara el as fi uitat sa intind mana si as fi invatat doar sa ma resemnez ca sunt doar un alt suflet banal care nu va stii niciodata ce este dragostea adevarata, neconditionata !